Patrzeć to jeszcze nie znaczy widzieć, ponieważ prawidłowy rozwój widzenia jest możliwy, jeżeli zostaną spełnione określone warunki widzenia, tj.:

• dobry stan układu wzrokowego pod względem anatomicznym i zdrowotnym,
• czynniki fizjologiczne wynikające ze stanu wzroku, takie jak: ostrość wzroku, pole widzenia, motoryka oka, funkcje mózgowe umożliwiające kontrolowanie, przetwarzanie i interpretowanie informacji wzrokowych na podstawie fiksacji, akomodacji związanej ze zmianą kształtu soczewki, fuzji i postrzegania ruchu.

Umiejętność widzenia nie jest kompetencją wrodzoną, nie rozwija się wyłącznie w sposób automatyczny – uczymy się widzieć.

Pamiętaj! Niezakłócony/prawidłowy proces widzenia jest niezbędny do tego, by Twoje dziecko mogło w pełni cieszyć się zabawą i rozwijać funkcje psychomotoryczne w domu, przedszkolu/szkole.

Do rozwoju funkcji psychoimotorycznych potrzebna jest, m.in.: prawidłowa ostrość widzenia na każdą odległość, bezproblemowe łączenie pracy obojga oczu czy prawidłowy ruch gałek ocznych.

Widzenie dziecka rozwija się od urodzenia do około 8/9 roku życia, dlatego kontroluj wzrok Twojego dziecka, w okresie przedszkolnym i wczesnoszkolnym, ponieważ niezdiagnozowane i nieskorygowane zaburzenia widzenia mogą być przyczyną trudności w uczeniu się.

Pamiętaj! Jeśli chociaż jedno z rodziców ma wadę wzroku – istnieje duże ryzyko wystąpienia wady wzroku u dziecka.

Pamiętaj! Prawidłowy wzrok rodziców nie wyklucza rozwoju wady wzroku u dziecka.

Pamiętaj! Nie tylko wada wzroku u dziecka (krótkowzroczność, dalekowzroczność/astygmatyzm), ale też niedowidzenie (tzw. leniwe oko), zez, słaba percepcja głębi czy ślepota barw – to również problemy w zakresie procesu widzenia.